‘Bent u mevrouw Van Gelderen?’, vraagt de mevrouw. Ik hoor mijn moeder na een korte stilte ‘ja’ zeggen. Zonder een moment te wachten spreekt de mevrouw woorden uit die bij mijn moeder nog lang zullen nagalmen: ‘Mijn man heeft uw man begraven’ .
Dit moment, kort na het begin van de Tweede Wereldoorlog, zette het leven van Ger Bobeldijk, haar moeder en haar broertjes volledig op z’n kop. Zij krijgen te horen wat zij al een tijdje vreesden: hun man en vader is omgekomen in de (korte) strijd tegen de Duitsers. Boskoper K.W. (Klaas Willem) van Gelderen was gelegerd op vliegveld Valkenburg en komt om het leven als de Duitsers op 10 mei 1945 het vliegveld innemen.
Het is een citaat uit het boek ‘Het Witte Licht, het verhaal van een Boskoops meisje in oorlogstijd’ van Ger Bobeldijk. Met behulp van Hans van Eck, stelde zij haar verhaal van de oorlog op schrift.
‘Hij en de andere soldaten zijn kansloos’
Nog een citaat: ,,Het is nog maar 04.00 uur in de ochtend als een regen van bommen op het vliegveldje neerkomt. Soldaten maar ook hun commandanten vluchten alle kanten op. Nu het moment van de nooit verwachte aanval dan toch is gekomen, weet geen van de mannen, bang als ze zijn, wat te doen. Ook mijn vader rent in blinde paniek de duinen in, met bijna geen kleren aan en zonder wapens. Hij en de andere soldaten zijn kansloos. Ze worden doodgeschoten door goed getrainde Duitse soldaten die daar zojuist als parachutist geland zijn”.
Klaas Willem van Gelderen, is een van de negentien Boskoopse oorlogsslachtoffers die worden herdacht op het oorlogsmonument op het Raadhuisplein.
Het gezin van Van Gelderen, met de kleine Gerrie, ging na de dood van man en vader een moeilijke tijd tegemoet. Gerrie beschrijft op een heel toegankelijke en ontroerende manier hoe het gezin de oorlog overleefde. Met een krachtige moeder, met hulp van de omgeving en met een lach en een traan. ‘Ook dit gaat weer voorbij’, was het motto als het gaat om de oorlog.
Boekje voor kinderen
Ger Bobeldijk heeft het verhaal van het Boskoopse meisje in oorlogstijd al heel vaak verteld op de Boskoopse basisscholen. Met open mond luisterden de leerlingen naar haar verhalen. ‘Het Witte licht’ is ook opgeschreven voor kinderen. Hans van Eck is erin geslaagd om het bijzondere verhaal van Ger Bobeldijk op een toegankelijke manier op te schrijven.
‘Mijn hoop is op jou’
Achterin het boek vertelt ‘het Boskoopse meisje’ zelf waarom haar verhaal nu te boek gesteld is. Daarbij richt zij zich tot haar jonge lezers. ,,Jij kunt het witte licht zijn in deze donkere wereld waarin geweld heerst en zelfs oorlog bestaat. Ook jouw keuzes gaan uitmaken hoe de wereld eruit gaat zien. Jouw witte licht kan het verschil maken tussen oorlog en vrede. Dat begint al op het schoolplein hoe jij omgaat met andere kinderen. Of hoe je thuis doet tegen je broer of zus. En hoe je ruimte laat aan kinderen die er anders uitzien of anders doen. Dat je niemand uitsluit! Mijn hoop is op jou. Dáárom heb ik dit verhaal willen vertellen. Laat het witte licht stralen, zodat oorlog niet nog eens gebeurt. Wil jij voor anderen zo’n licht zijn?’’.
En waar dat ‘witte licht’ vandaan komt? Ontdek dat zelf maar door het boekje aan te schaffen en het te lezen. Het verhaal is de 14,99 euro meer dan waard. Of de lezer nu 9 of 99 jaar oud is. Het is verkrijgbaar bij Bruna Boskoop en via de schoolbibliotheken.
Kader bij verhaal:
De Portretschrijver
‘Het Witte Licht, het verhaal van een Boskoops meisje’ is opgeschreven door Boskoper Hans van Eck. Met zijn bedrijfje De Portretschrijver schrijft hij de levensverhalen van mensen op. Dat heeft hij tot nu toe gedaan bij twaalf Boskopers, waarvan drie vrouwen.
,,Wie ben je, wat heb je gedaan, hoe was het leven, wat deed dat met je, hoe kijk je terug? Het gaat om de levensverhalen van heel gewone mensen. Ik hoef niet zo nodig het verhaal van belangrijke en machtige mensen op te schrijven. Door het leven en werken van alledag op te schrijven, geef je toch een tijdsbeeld”.
Hij schrijft graag het verhaal van vrouwen op. ,,Vrouwen vertellen makkelijker over hun gevoel. Wat bepaalde gebeurtenissen met ze deed. Mannen vinden dat moeilijker. Toch zijn het vaak mannen die bij mij aankloppen. En uiteraard schrijf ik die levensverhalen ook graag op want het zijn mensen die geschiedenis maken. Ook de geschiedenis van Boskoop”.
De meeste verhalen zijn bedoeld voor de eigen familie worden in een heel kleine oplage uitgegeven. Logisch, maar ook een beetje jammer, want bij elkaar vertellen ze een deel van de historie van ons dorp. Het verhaal van Ger Bobeldijk is wat dat betreft een uitzondering. Dit ligt gewoon in de boekhandel.
Recente reacties